Keldar

– Tak, pamiętam tę książkę, stary Keldar znał ją na pamięć i zawsze skrzeczał, sprawdzając naszą znajomość potworzej flory i fauny: „Wy tępe, bezmózgie, człekokształtne kreatury! Co to znaczy: nie wiem? Wy byście na na wampiry z posążkiem Lebiody leźli, czosnkiem wysmarowani!”Coën o Keldarze^[1]

Keldar – wiedźmin Cechu Gryfa, dozorca Kaer Seren, nauczyciel wiedzy o potworach, eliksirach i roślinach, prawdopodobnie jedyny żyjący członek starszyzny wiedzmińskiej odpowiedzialnej za szkolenie młodych Gryfitów.

Charakterystyka[]

Keldar miał dosyć krótki temperament, łatwo było go zirytować. Mimo tego nie poddawał się i w trudnych sytuacjach zawsze starał się jakoś przekazać uczniom wiedzę^[1].

Miał długie siwe włosy, nosił też lekki szczeciniasty zarost^[2]. Miał skrzekliwy głos, który wydawał się jego uczniom śmieszny^[1].

Do jego wyposażenia należał cechowy rynsztunek szkoły Gryfa, jak i medalion tego cechu, a także wiedźmińskie miecze srebrny i stalowy^[2].

Gry[]

Nauka w Kaer Seren[]

Był nauczycielem i dozorcą w warowni Kaer Seren. Jego nauki skupiały się głównie na wiedzy o potworach, jego uczniowie bardzo często go irytowali, a czasem nawet wprowadzali w furię. Nie nauczał tylko o potworach, ale też równierz o eliksirach i roślinach^[1]. Chciał, żeby jego uczniowie podzielali jego miłość do literatury zarówno pięknej jak i naukowej, ci jednak woleli skupić się na znakach i zabijaniu potworów. Stary wiedźmin dawał każdemu uczniowi szkoły Gryfa szansę na zdanie ostatniego testu na dwa sposoby: albo odnaleźć w górach gryfa i wykraść jego jajo, albo wyrecytować z pamięci całe dzieło Liber Tenebranum. Mimo zachęt Keldara żaden z uczniów nigdy nie zdecydował się na to drugie^[2].

To on wyszkolił słynnego wiedźmina tego cechu Coëna, który często wspominał później swojego Nauczyciela^[1].

Lawina[]

Pełnił swoją funkcję do czasu lawiny wywołanej przez urażonych czarodziejów, którym odmówiono dostępu do biblioteki wiedźminów. Zniszczyła ona siedzibę Gryfów, grzebiąc większość z nich żywcem. Keldar nie poddał się jednak i dalej przyjmował wiedźminów w swojej twierdzy gdzie ich zimował^[3].

Przypisy[]