– Kitsu to elfka.
– To czemu cuchnie jak mara?rozmowa Tetry i Vesemira[1]
Kitsu – elfka Aen Seidhe przemieniona w półmarę.
Zdolności magiczne[]
Jako elfka była uzdolnioną czarodziejką, a wskutek późniejszego zmieszania genów z genami mary jej umiejętności magiczne uległy znacznemu wzmocnieniu. Potrafiła tworzyć potężne iluzje obejmujące duże obszary, rzucać uroki na inne potwory, a także swobodnie zmieniać postać z humanoidalnej na lisią i odwrotnie.
Wiedźmin: Zmora Wilka[]
Kitsu była jedną z najzdolniejszych uczennic Filavandrela, należała również do nielicznej grupy Aen Seidhe, którzy znali wymarły język ellylon.
W 1161 roku[N 1] zaginęła w tajemniczych okolicznościach. Została porwana przez Deglana, a na jego zlecenie magowie-rezydenci z Kaer Morhen, na czele z Reidrichem, poddali ją eksperymentom mającym na celu wymieszanie jej genów z genami mary. Przeprowadzona modyfikacja okazała się jednak zbyt niestabilna – Kitsu wydawała się być martwa, więc projekt porzucono.
W rzeczywistości kobieta użyła nabytych podczas mutacji umiejętności, by oszukać swoich oprawców za pomocą iluzji, ale jej umysł został uszkodzony, zbliżając ją do poziomu zwierzęcego. Zamiast powrócić do swojego ludu, Kitsu założyła własne laboratorium w elfich ruinach w lesie pod Ard Carraigh, które ukryła za pomocą potężnego zaklęcia. Zaczęła porywać żyjące w okolicy elfie dziewczęta, by przemienić w podobne do siebie stworzenia. Ofiary umierały jednak w wyniku eksperymentów, poza jedną, Nesą[1], która stała się „córką” dla Kitsu.
W międzyczasie półmara[2] rzucała uroki na okoliczne potwory, przez co te stawały się bardziej agresywne, przykuwając uwagę możnych ze stolicy.
W 1165 roku[3] oczarowała leszego, który zaatakował podróżującą przez las rodzinę. Przeżył tylko chłopiec, uratowany przez przebywającego w okolicy Vesemira. Wiedźmin stanął do walki z potworem i zabił go, jednak ten przed śmiercią zdążył w języku ellyon powiedzieć: „Strzeż się leża moich zmarłych”. Wilk omówił później tę kwestię z Filavandrelem, a ten zorientował się, iż ta sytuacja może mieć coś wspólnego z zaginięciami i postanowił przeszukać las. Ponieważ Vesemir odmówił udzielenia pomocy, elf wyruszył tam samotnie – znalazł kryjówkę Kitsu, ale został przez nią schwytany.
Niedługo potem iluzja okalająca okolicę została rozproszona przez Tetrę Gilcrest, która wraz z wiedźminem prowadziła śledztwo na rozkaz króla Dagreada. Kitsu powiedziała coś do nich w ellylon, po czym napuściła na nich stworzonego przez siebie bazyliszka. Kiedy potwór został zabity, półmara popłakała się nad jego zwłokami, a następnie zmieniła się w lisa i uciekła. Vesemir próbował ją powstrzymać, rzucając w nią nożem, ale tylko ją zranił.
Kiedy Kitsu powróciła do leża, zastała je w ruinie, ponieważ zostało zniszczone zaklęciem Tetry. Nie było tam również jej „córki”, którą zabrał ze sobą uwolniony Filavandrel. Gilcrest czekała na nią – gdy się spotkały, okłamała ją, mówiąc, że to Vesemir zniszczył laboratorium i zabił ocalałą elfkę. Rozwścieczona i zraniona Kitsu zawarła sojusz z czarodziejką, po czym ruszyła na Czerwone Bagna, by przejąć kontrolę nad żyjącymi tam potworami.
Podczas ataku na Kaer Morhen Tetra i jej uczniowie otworzyli portale, tworząc przejście dla armii półmary. Sama Kitsu również włączyła się do walki – rzuciła złożoną iluzję na Vesemira, przez którą wydawało mu się, że wiedzie szczęśliwe życie z ukochaną, a potem wyrywa się z uroku i zabija wszystkich agresorów. W rzeczywistości omamiony wiedźmin zamordował magów-rezydentów z siedliszcza oraz ciężko ranił Lady Zerbst, podczas gdy Tetra szykowała się do zadania mu ostatecznego ciosu, a potworzyca obserwowała wszystko pod postacią lisa, siedząc na belce pod sufitem. Po tym jak Gilcrest zginęła od topora Deglana, a atak na siedliszcze zakończył się, Kitsu uciekła w nieznanym kierunku.
Galeria[]
Uwagi[]
- Chociaż Kitsu jest określana jako mieszaniec lub półmara, inspiracją do jej wyglądu i umiejętności były aguary[4].
- ↑ W rozmowie z Vesemirem Filavandrel opowiada, że elfki znikają od czterech lat, a więc porwanie Kitsu musiało nastąpić w 1161 roku.
Przypisy[]
- ↑ Beau DeMayo na Twitterze: „Let's name her Nesa”
- ↑ opis Kitsu na mapie Kontynentu
- ↑ oś czasu Netflixa
- ↑ Beau DeMayo na Twitterze: inspiracje Kitsu