Triss Merigold

Zobacz także:

Informacje
Opisy z książek i gier

Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.Triss do Ciri^[1]

Triss Merigold

Portret Triss Merigold

Informacje

Data i miejsce urodzenia

1221 r.,

Maribor, Temeria

Pseudonimy

Mała Merigold
Czternasta ze Wzgórza
Nieulękła Merigold
Triss z Temerii

Tytuły

doradczyni króla Foltesta
doradczyni króla Tankreda
członkini Loży
członkini Rady Królewskiej Temerii
Czcigodna Matka (pośmiertnie)

Rasa

człowiek

Płeć

kobieta

Miejsce zamieszkania

Kovir i Poviss

Profesja

czarodziejka
doradczyni królewska

Relacje

Geralt (były kochanek)
Myra Baiss (najlepsza przyjaciółka)
Eskel (przyjaciel)

Występowanie

Triss Merigold z Mariboru, zwana Czternastą ze Wzgórza – temerska czarodziejka, doradczyni królów Foltesta i Tankreda, członkini rady Królewskiej Temerii i Loży.

Wygląd[]

Znakiem rozpoznawczym Triss są długie, rudowłose włosy, połyskujące złotem. Piękne i bujne, nosiła zawsze rozpuszczone, co, według niej, podkreślało wolność i niezależność. Uroku dodawały jej duże, niebieskie oczy oraz rumiane policzki. Triss miała atrakcyjny biust, jednak jej suknie zawsze zapięte były pod samą szyję – na piersiach nosiła blizny, pamiątki bitwy pod Sodden. Triss trzymała zdrową dietę, aby utrzymać zgrabną sylwetkę i równe 22 cale w talii. Triss bardzo dbała o siebie, malowała się i kąpała nawet kilka razy dziennie.

Triss Merigold ubiera się tylko w turkusowo-skórzany kaftan, z pomarańczowym i głębokim dekoltem, bordowe rękawy na ramionach, granowe spodnie, brązowe buty. Jej włosy są rude, upięte w koki.

Zdolności magiczne i charakter[]

W1 SS Triss 2 — Merigold rzucająca zaklęcie Grot w grze Wiedźmin

Merigold była uzdolnioną czarodziejką, znającą tajemnice żywiołów, teleportacji i alchemii. Jak większość magiczek przeszła długoletnie szkolenie i naukę w Aretuzie, akademii magii położonej na wyspie Thanedd. Jako pierwsza (i jedyna), wraz z Yennefer, rzuciła Niszczące Gradobicie Merigold, destrukcyjne zaklęcie o olbrzymiej sile rażenia, powstałe nieumyślnie na podstawie Piorunu Alzura. W Mariborze produkowała eliksiry i amulety; nie mogła jednak używać eliksirów na sobie, ponieważ miała uczulenie na specyfiki z dodatkiem magii. Tolerowała jedynie amulety.

Pomimo umiejętności, Triss nie potrafiła zapanować nad mocą Ciri. Cynthia, cytując najprawdopodobniej opinię Filippy, stwierdziła że Merigold miała talent do magii, ale brak jej było determinacji, silnej woli i odwagi. Yennefer kilkukrotnie wypominała byłej przyjaciółce tchórzostwo, które Triss pokonała dopiero w Rivii.

Biografia[]

Urodziła się w roku 1221 w Mariborze, jako długo wyczekiwane dziecko. W świetle danych z Sagi Triss jest jednak urodzona raczej na początku wieku i starsza; m. in. własną praktykę magiczną prowadziła i przyjmowała uczennice już w 1245^[1], a z Yennefer były bardzo dobrymi przyjaciółkami jeszcze zanim ta druga poznała Geralta - przed rokiem 1243.^[2] Od najmłodszych lat miała kłopotliwy charakter. Naukę w Aretuzie rozpoczęła w 1233 roku. Od 1235 pracowała jako medyczka, co wychodziło jej bardzo dobrze. W 1241 rozpoczęła pracę na dworze królewskim w Temerii. Geralta poznała, gdy ten wykonywał zlecenie na Strzygę, czyli najwcześniej w roku 1245.^[3]

Podczas I Wojny Północnej wzięła udział w Bitwie o Wzgórze Sodden. Podczas starcia straciła włosy, przez co została uznana za zmarłą. Mimo że po bitwie zostały jej one przywrócone, błąd nie został poprawiony.^[4]

Krew elfów[]

Triss przybyła do Kaer Morhen zaproszona przez Wiedźminów. Początkowo nie chcieli oni wyjawić powodu zaproszenia, kłamali, że chodzi o „ból w kościach” Vesemira. Triss domyślała się jednak, że chodzi o magiczne zdolności Ciri. Miała także nadzieję na romans z Geraltem, do którego nie doszło. Triss sprzeciwiła się ostrym treningom Cirilli, tym samym przeprowadzając w Kaer Morhen małą rewolucję. Uczyła dziewczynkę makijażu, zasad higieny, szyła dla niej suknię, a także zabroniła jej trenować podczas menstruacji. Doszło także do spięć pomiędzy Geraltem, a Triss, w którym Triss krytykowała neutralną postawę Geralta. Podczas jej pobytu okazało się, że Ciri jest Źródłem. Triss nie była w stanie sobie z tym poradzić – sama słyszała głos każący jej pozostawić Geralta i przepowiednię, że Sodden upomni się o nią. Triss postanowiła więc zwrócić się do bardziej doświadczonej Yennefer. Wraz z nastaniem wiosny Triss wyruszyła z Geraltem i małą Ciri do świątyni Melitele w Ellander. Po drodze Triss rozchorowała się, jednak dzięki pomocy Yarpena Zigrina i jego kompanii, doszła do zdrowia.

Czas pogardy[]

Triss była razem z innymi czarodziejami na bankiecie na Thanedd. Bardzo ucieszyła się ze spotkania z Geraltem, który przywitał ją całusem w policzek. Dostała jednak reprymendę od Yennefer, która wiedziała o ich dawnym romansie. Podczas Przewrotu na Thanedd walczyła po stronie Królestw Północy. W trakcie walk Triss znalazła rannego po walce z Vilgefortzem Geralta. Tissaia de Vries otworzyła dla nich teleport, dzięki któremu przenieśli się do Brokilonu, gdzie driady uzdrowiły wiedźmina.

Chrzest ognia[]

Po rozwiązaniu Rady i Kapituły Filippa Eilhart powołała Lożę, organizację, która miała na celu dobro magii oraz kontrolowanie i wpływanie na politykę przez czarodziejki. Głównym celem było posadzenie na tronie czarodziejki – idealną kandydatką okazała się Cirilla. Triss była jedną z członkiń, ale ze względu na młody wiek pełniła mało istotną funkcję. Po ucieczce Yennefer z Montecalvo zbierała o niej informacje, słuchając opowieści rybaczki.

Wieża Jaskółki[]

Yennefer chciała skontaktować się z Triss, która przebywała w towarzystwie Filippy. Merigold prosiła Yen o wybaczenie współpracy z Lożą. Yennefer była jednak nieugięta – nie była w stanie spojrzeć Merigold w twarz po tym, co zrobiła. Loża dowiedziała się o pobycie Yennefer na Skellige. Triss, tuż po odpłynięciu Yen, przybyła do Cracha an Craite, który dostarczył jej informacji o Yennie. Następnie Merigold przebywała w Świątyni Melitele. Iola Pierwsza miała poznać faktyczny stan Ciri. Czternasta ze Wzgórza, mimo sprzeciwu Nenneke, zdecydowała się wejść w trans razem z Iolą.

Pani Jeziora[]

Czarodziejkę dręczyły wyrzuty sumienia. Rozmawiała o tym z Nenneke. Czuła się winna, że nie brała udziału w Bitwie pod Brenną, która, według przepowiedni, miałaby być dla Triss drugim Sodden. Żałowała, że sprzymierzyła się z Filippą. Loża, której lojalność Merigold stawiała ponad przyjaciół, ograniczyła jej swobodę – Czternasta ze Wzgórza nie mogła pomóc Ciri, Yennefer lub Geraltowi.

W miarę zbliżania się do Rivii Yennefer coraz bardziej nienawidziła Triss. Rozmowa zeszła na Geralta, Triss i Yen pokłóciły się o Geralta. Przerwała im nadbiegająca Ciri.

Podczas pogromu w Rivii, Triss ogarnęła panika – powróciły tragiczne wspomnienia spod Sodden. Merigold zatrzymała osłabioną walczącą i miotającą chaotycznie zaklęciami Yennefer, która za wszelką cenę chciała ratować Geralta i Ciri. Sparaliżowana strachem z drgającym i przerażonym głosem zasugerowała ucieczkę. Yenna odniosła się do niej z pogardą i była zmotywowana ratować bliskich sama – mówiła Triss, żeby robiła, co chce i, jeśli jej to odpowiada, dalej chowała się za „kiecką swojej Loży”. Triss Merigold opanowała emocje. Kiedy Merigold nagle zaczęła osuwać się na ziemię – Yen dostała kamieniem prosto w twarz. Właśnie wtedy Triss przełamała swój strach raz na zawsze i stała się Triss Nieulękłą. Podczas gdy Yen była pewna, że obie zginą, to właśnie w Merigold obudziła się wiara w opanowanie sytuacji. Triss zaproponowała, aby rzucić na tłum zaklęcie Piorun Alzura. Yennefer nie uważała, żeby był to dobry pomysł, jednak pomogła Merigold, mimo wycieńczenia. Triss była bardzo zdeterminowana. Ostatecznie kobiety wywołały potężne zaklęcie, nazwane później Niszczącym Gradobiciem Merigold. Były pierwszymi i jedynymi, którym udało się je rzucić. W ten sposób powstrzymały upojony krwią i mordem motłoch. Dzięki tej interwencji po gradobiciu żołnierze zaprowadzili porządek w Rivii. Triss odnalazła Geralta w stanie krytycznym.

Wiedźmin[]

Triss pojawiła się zaraz po odnalezieniu Geralta przez wiedźminów z Kaer Morhen. Młoda Merigold była wyraźnie szczęśliwa i zachwycona tym, że Geralt oszukał śmierć i był cały i zdrowy, jednak starała się maskować swoje emocje. Geralt oznajmił Triss, że pomimo amnezji i braku wspomnień czuł silną więź do niej.

Podczas ataku Salamandry na Kaer Morhen, Triss towarzyszyła wiedźminom niemal cały czas i pomagała im w obronie zamku. Geralt mógł zdecydować, czy iść z nią do laboratorium i walczyć z magiem, czy też pomóc w zabiciu przerazy. Następnie Triss została poważnie raniona i, w zależności od podjętych decyzji, pojawiła się na dziedzińcu lub przed wejściem do laboratorium. Po bitwie, w której nieznani wówczas sprawcy zamordowali Leo, najmłodszego z wiedźminów i skradli strzeżone od lat wiedźmińskie mutageny, Biały Wilk wykonał dla niej lekarstwo i pocieszył Triss. Po odpowiednio przeprowadzonej rozmowie Geralt mógł wejść w bliższy stosunek z Triss, za co mógł otrzymać erotyczną kartę. Następnie Merigold uczestniczyła na pogrzebie Leo i oznajmiła, że uruchomi swoje kontakty w celu odnalezienia bandytów. Po pożegnaniu z Geraltem zniknęła rozpłakana.

Geralt, po dłuższym poszukiwaniu, śledztwie i w końcu walce z szefostwem Salamandry – Azarem i Magistrem, pokonał ich, samemu jednak zostając rannym. Owa dwójka została zmuszona do ucieczki przez portal, Biały Wilk raniony stracił przytomność chwilę później, a następnie obudził się już w domu Triss Merigold w Wyzimie Handlowej. Triss oznajmia Geraltowi, że przetransportowała go nieprzytomnego z bagien, na których rozegrała się bitwa. Triss zajęła się organizacją pomocy dla Geralta pozyskując mu kontakty i sojuszników w walce z Salamandrą. W trakcie swojego śledztwa Geralt spotkał na swojej drodze małego chłopca - sierotę o imieniu Alvin, który, jak się okazało, był dzieckiem, w którego żyłach płynie "starsza krew". Dzieckiem pragnęła zaopiekować się zarówno dawna znajoma Geralta — medyczka Shani — jak i czarodziejka Triss Merigold. Geralt musiał zdecydować komu oddać pod opiekę Alvina.

Oddanie pod opiekę Alvina Triss:

Triss była zadowolona wyborem Białego Wilka jednak chce, aby Geralt dodatkowo udał się do Shani i poinformował ją o swojej decyzji. Jeżeli Biały Wilk ponadto podjął decyzję o podarowaniu jej pierścionka, Triss potraktowała to jako zobowiązanie między nimi.

Oddanie pod opiekę Alvina Shani:

Geralt oznajmił Triss, że medyczka Shani zajmie się lepiej dzieckiem, co wzbudziło gniew Merigold, która nazwała go „niewdzięcznym sukinsynem”, a zdobycie erotycznej karty jest niemożliwe. Triss zachowywała dystans do Geralta np. poprzez sposób wypowiadania się.

Pod koniec Aktu III teleportowała Geralta i Yaevinna lub Zygfryda (w zależności od ścieżki Elfy / Zakon) do głównej bazy Salamandry. Geralt po zabiciu Magistra wychodzi z bazy, gdzie czekała na niego Adda, która wydała rozkaz zabicia go, gdyż Biały Wilk odkrył sekret królewny o współpracy z Salamandrą i fałszerstwie pieczęci królewskiej. Przed wyrokiem śmierci uratowała Geralta właśnie Triss, która teleportowała go do wsi Odmęty, gdzie miał zadanie odnaleźć dziecko źródło Alvina, które uciekło po próbie jego uprowadzenia przez Salamandrę.

Nie pojawiła się w Akcie IV, lecz została w nim wspominana przez Jaskra. Geralt dostał od niej list wraz z amuletem z dwimerytu, na który Geralt mógł odpowiedzieć jako przyjaciel lub ktoś bliższy. Pod koniec aktu w zamęcie walki, dziecko źródło uciekło przez portal w nieznane miejsce.

W Akcie V pojawiła się na samym początku w zamku króla Foltesta. Geralt miał okazje chwilę porozmawiać z Triss o ich przyszłości.

Jeżeli natomiast wcześniej Geralt wybrał stronę Shani, Triss miała wielki żal do Geralta i obarczała go winą za niedopilnowanie Alvina.

Wybór Triss:

Pojawiła się na lodowych pustkowiach, aby pomóc Geraltowi, jednak znikła tuż przed konfrontacją z Jakubem.

Ścieżka neutralności:

Jeżeli Geralt w IV akcie nie poparł ani Yaevinna, ani Zygfryda – to w akcie IV, będzie miał okazję pomóc Triss oraz uzyskać od niej pomoc. W przeciwnym razie Triss nie będzie chciała, by Geralt dodatkowo angażował się dla niej, kiedy i tak miał zakon lub wiewiórki na głowie. Pod koniec aktu pojawiła się wraz z temerskimi oficerami na pomoc pod Starym Dworzyszczem. Następnie po udanej walce z Azarem Javedem i po poinformowaniu jej o Salamandrze popłynęła z Geraltem do Wyzimy. W Epilogu pojawiała się na rozmowie z królami. Przy wejściu do klasztoru Geralt chciał zmierzyć się samemu z Wielkim Mistrzem Zakonu, bez narażania Triss. Prosi ją o przyniesienie mu eliksirów, po czym udaje się do kryjówki de Aldersberga w pojedynkę. Po wszystkim Triss zostaje doradczynią króla.

Wiedźmin 2: Zabójcy Królów[]

Triss Merigold za osiągnięcia w rozwiązaniu spisku przeciwko Temerii oraz walce z Salamandrą została doradczynią Króla Foltesta. Jako doradczyni towarzyszyła królowi podczas bitwy o Zamek La Valette wraz z Geraltem, który był jego obrońcą. Po zdobyciu miasta i rozmowie ze swoimi dziećmi Król Foltest został skrytobójczo zamordowany przez zamachowca przebranego za mnicha, który kilka sekund później uciekł wyskakując z zamku do rzeki. Geralt, który dzielnie strzegł władcy – w tej sytuacji był bezradny i w wyniku niefortunnego zbiegu okoliczności – umazany we krwi i trzymający ciało króla - został posądzony o jego zabójstwo i wrzucony do lochu.

Po ucieczce z więzienia, w której pomógł mu najlojalniejszy z ludzi Foltesta – Dowódca Oddziałów Specjalnych Vernon Roche (pragnący ukarania prawdziwego zamachowca i wierzący w niewinność Geralta) - Geralt, Triss i Vernon udali się do Flotsam, ruszając tropem królobójcy. Podczas podróży statkiem do miasteczka portowego Triss opowiedziała Geraltowi zapomniane sceny z jego życia przed rzekomą śmiercią i amnezją. Opowiedziała o czarodziejce Yennefer – dawnej miłości Białego Wilka i jego przybranej córce – Cirilli.

Kiedy dotarli do Flotsam Triss pomagała w poszukiwaniach królobójcy, a także uratowała życie Białemu Wilkowi i Roche'owi tworząc barierę magiczną przed strzałami Scoia’tael. Rudowłosa Triss oznajmiła Geraltowi, że z pomocą rosnących tutaj róży pamięci istnieje duża szansa na powrót jego wspomnień, ale potrzebuje kilku dni na przygotowanie zaklęcia.

Po kąpieli w łaźni w elfich ruinach Triss zdobyła się na szczere wyznania. Triss poprosiła Geralta, aby ten nie pakował się w kłopoty związane z królobójcą i oznajmiła, że była gotowa rzucić wszystko - politykę, królobójców i królewskie dwory i że mogła nawet zamieszkać w Kaer Morhen, jeśli Geralt tego by chciał. Powiedziała również, że była gotowa jechać na koniec świata, żeby odszukać Yennefer, ponieważ była to winna jej i Geraltowi. Niestety, wkrótce została porwana przez królobójcę Letho, który zmusił Triss do otwarcia portalu, opuszczając ją następnie w wąwozach nieopodal Vergen. W krasnoludzkim mieście Triss zostaje niespodziewanie uprowadzona ponownie, tym razem przez Nilfgaardczyków z pomocą ich szpiega Cynthii, a następnie zmieniona magicznie w mały posążek i przekazana Shilardowi Fitz-Oesterlenowi.

Porwana Triss, w postaci figurki, powędrowała do Loc Muinne, gdzie została odczarowana przez nilfgaardzką czarodziejkę, Assire var Anahid, później zabitą przez ambasadora. Nilfgaardczycy w ten sposób realizowali plan poszczucia na siebie królów i magów z Północnych Królestw w celu destabilizacji całego rejonu, aby w późniejszej fazie swobodnie najechać na terytoria Nordlingów ogarnięte chaosem. Zadanie było o tyle prostsze, iż pracujący na usługach Nilfgaardu królobójca Letho współpracował przy zamachu z uznawaną na Północy czarodziejką Shealą de Tancarville, a ta z kolei spiskowała z potężną redańską mistrzynią magii Filippą Eilhart.

Nilfgaardzki plan polegał na tym, aby przedstawić szpiega Letho jako człowieka współpracującego z całą Lożą i resztą magów Północy i w ten sposób oczernić i uwikłać w sprawę wszystkich północnych czarodziejów, co doprowadziłoby do rzezi i destabilizacji Północnych Królestw, a wtedy armia Nilfgaardu mogłaby wtargnąć i wykończyć władców. Triss została przesłuchiwana i torturowana, Nilfgaardczycy próbowali wymusić na niej podpisanie dokumentu o rzekomym spisku magów - Triss nie daje się jednak złamać i nie wyjawia żadnych wartościowych informacji – cały czas groziło jej poćwiartowanie przez Cesarskich.

W zależności od decyzji Geralt poszukujący rudowłosej Triss oraz uwikłany w inne sprawy miał wybór spróbowania ryzykownego uwolnienia czarodziejki lub dokończenie bieżących spraw związanych z polityką i pomoc wspólnikowi, zostawiając Triss na pastwę niesprzyjającego losu.

Geralt wybierając ratunek torturowanej Triss, zdziesiątkował obóz Nilfgaardczyków, zginął Shilard Fitz-Oesterlen oraz dowódca Nilfgaardczyków Renuald aep Matsen. Triss była wdzięczna za pomoc i oznajmiła, że nigdy tego Geraltowi nie zapomni. Triss opowiada Białemu Wilkowi o tym, że obecnie Loża została podzielona i jest teatrem dwóch aktorów, Sheali i Filippy, a ich plany zostały zatajone nawet dla reszty członkiń. Oznajmiła, że tuż przed porwaniem we Flotsam dowiedziała się ze skanu megaskopu Sheali, a później od samego Letho, że to właśnie z nim współpracowały Sheala i Filippa nad zabójstwem Demawenda. Po uwolnieniu rudowłosej Triss przez Geralta przybyli oni następnie na obrady Królów Północy, gdzie Triss zainterweniowała i zapobiegła masakrze czarodziejów w Loc Muinne poprzez ujawnienie i ukaranie prawdziwych winowajców, czyli głównodowodzące czarodziejki Loży. Dzięki tej interwencji powstała również Rada i Kapituła Czarodziejów mająca jednak bardzo słabe oddziaływania na politykę królestw. Następnie smoczyca będąca pod wpływem uroku przerwała obrady, broniła oskarżonej przed królami Sheali, zabijając obecnych kilkunastu Zakonników Płonącej Róży i oddzieliła Białego Wilka od Triss. Po udanej walce ze smokiem Biały Wilk spotkał Triss. Triss zapytana przez Geralta o to, czy Rada i Kapituła przetrwa, odpowiedziała, że nie wie jak długo, ale jest to najlepsze, co wymyślono, oraz że jest to sposób na unormowanie stosunków z czarodziejami, którzy muszą mieć swoje miejsce w świecie, inaczej najprawdopodobniej powstałaby kolejna Loża. Następnie Triss towarzyszyła Geraltowi w drodze do dawnego obozu temerskiego, gdzie czeka na Geralta królobójca, po drodze Geralt wraz z Triss uratował swojego kompana. Po spotkaniu z nilfgaardzkim szpiegiem Letho, który wyjawił Geraltowi swój układ z Cesarstwem i prywatne motywacje Geralt wraz z Triss Merigold opuszczają Loc Muinne.

Jeśli Geralt wybrał opcje zostawienia Triss w lochu, wówczas na obradach nilfgaardzki ambasador Shilard, nie wyciągnąwszy informacji i podpisu od Triss, uknuje plan „pojmania” własnego szpiega i królobójcy. Podczas trwających obrad dotyczących Królestw Północnych w amfiteatrze Loc Muinne, Shilard, realizując swój podstępny plan, oznajmił, że złapał poszukiwanego królobójcę z Północy, który rzekomo próbował targnąć się również na jego życie. Nilfgaardzki ambasador rozkazuje „pojmanemu” królobójcy wyjawić swoich mocodawców. W ten sposób Letho z Gulety oskarżył wszystkie czarodziejki z Loży i wyrok śmierci zapada na ogół czarodziejów z Północy, pomimo tego, że tak naprawdę za obecny chaos w Królestwach Północy, odpowiada on sam, czyli królobójca wysłany na polecenie Nilfgaardu oraz kierowany z innych pobudek odłam szefostwa Loży, czyli dwie czarodziejki z Północy: Filippa Eilhart i Sheala de Tancarville. W Loc Muinne, gdzie miały miejsca obrady, zostali zamordowani niewinni w tej sprawie magowie – zginęła praktycznie cała miejscowa kasta magiczna. Dodatkowo Radowid, król redański, wykorzystując okazję do pozbycia się magów i poszerzenia swojej władzy, zapowiedział masowe łowy czarownic. W Północnych Królestwach pogłębiał się chaos wypełniając nilfgaardzki plan, aby poszczuć na siebie Magów i Królów w celu destabilizacji Północy. Rada i Kapituła nie powstała. Po obradach i rzezi Geralt spotkał Triss z królobójcą Letho, który oznajmił, iż wyciągnął Merigold z lochów i bronił przed żołdactwem. Królobójca chciał, aby Geralt przestał go ścigać lub zakończył to w tym miejscu walką.

Po wydarzeniach z obrad Nilfgaard rozpoczą inwazję i wysyłał swoje wojska w kierunku Północnych Królestw. Triss Merigold i Geralt z Rivii rozeszli się w swoje strony.

Wiedźmin 3: Dziki Gon[]

Pół roku po wydarzeniach w Loc Muinne, podczas III wojny z Nilfgaardem, Radowid V popadł w obłęd i powołał organizację do polowania na czarownice w celu rozszerzenia i umocnienia swojej władzy. Fakt utworzenia nowej Rady i Kapituły (jeśli powstała) mu w tym nie przeszkadzał, ponieważ obsadzeni w niej czarodzieje to większości jego marionetki. Na jego zlecenie łowcy mordowali ludzi podejrzanych o używanie magii, często oskarżanych bezpodstawnie. Podczas gdy Biały Wilk rozstał się z Triss i podążał za śladem Yennefer, rudowłosa Merigold udała się do Novigradu, gdzie przebywała w ukryciu – tu, gdzie skala eksterminacji magów była największa.

Jej zadaniem było zdobywanie środków na pomoc wyjętych spod prawa czarodziejów, alchemików, magów i zielarzy, dlatego Triss niejednokrotnie wykonywała zlecenia dla novigradzkiego półświatka. Jej głównym celem było zorganizowanie im ewakuacji do Koviru. Triss naprowadziła Geralta w poszukiwaniach Ciri poprzez pokierowanie go do miejscowej onejromantki oraz oznajmiła, że jej samej również przydałaby się jego pomoc. W rozmowach z Geraltem Merigold okazywała wyrozumiałość dla niego, mimo ich rozstania po wydarzeniach w Loc Muinne.

Wiedźmin mógł pomóc Merigold w przygotowaniach oraz samej ewakuacji magów i stopniowo rozbudzać łączące ich uczucie i podczas finału zadania „Teraz albo nigdy” wyznać czarodziejce miłość oraz porozmawiać poważnie na temat ich przyszłości. W tej sytuacji wiedźmin oznajmił Triss, że zawsze chciał z nią być, a jego wcześniejsza amnezja nie zmieniła niczego. Natomiast po zakończeniu wojny, Wiedźmin razem z Triss planowali wyjazd do Koviru, gdzie zamieszkają razem. Triss Merigold została również doradczynią króla Koviru Tankreda Thyssena i przywódczynią nowej Kapituły i Najwyższej Rady Czarodziejów. Rudowłosa czarodziejka była jedną z głównych postaci biorących udział w walce z Dzikim Gonem w Kaer Morhen oraz na wyspie Undvik.

Po wszystkich wydarzeniach udała się do Koviru, gdzie pracowała jako królewska doradczyni.

Ciekawostki[]

Triss w pierwszej części gier wyglądała zupełnie inaczej niż w kontynuacjach (Wiedźmin 2: Zabójcy Królów i Wiedźmin 3: Dziki Gon). Ponadto w jedynce przypomina bardziej osobowością Yennefer. Być może chciała wykorzystać to, że wiedźmin ma amnezję i w ten sposób, zachowując się jak jego dawna miłość, chciała go uwieść;
W książkach jednym z jej atrybutów były bujne, kasztanowe włosy które zawsze nosiła rozpuszczone, a w grach (począwszy od drugiej części) są one bardziej czerwone i ma je związane;
Ponadto w książkach zarzekała się, że już nigdy nie założy ubrania z dekoltem (na wskutek posiadania blizn z bitwy pod Sodden). W żadnej z gier nie zostało to uwzględnione;
Wśród magów czasem nazywano ją lekko protekcjonalnie "Małą Merigold";
Miała smykałkę do szycia i haftowania. Potrafiła także rozmawiać w starszej mowie – uczyła Ciri tego języka;
W Krwi elfów dotyk Eskela był dla niej przyjemniejszy niż dotyk Geralta, natomiast w opowiadaniu Coś się kończy, coś się zaczyna, które nie jest zaliczane do sagi, zakochała się w Eskelu z wzajemnością;
Nie posiada immunitetu;
W 2011 roku, w majowym wydaniu Playboya pojawił się wywiad i sesja zdjęciowa z udziałem modelki wcielającej się w rolę Triss;
W pierwszej części gier Radowid powiedział Geraltowi, że jedyne, co przemawia na korzyść Triss, to fakt, że już raz zdradziła przyjaciółki z Loży;
W grach głosu użyczyła jej Agnieszka Kunikowska, a w audiobookach Małgorzata Kożuchowska;
W czeskim tłumaczeniu cyklu wiedźmińskiego i gry Wiedźmin, Jaskier nazywał się Marigold, przez co nazwisko Triss zostało zmienione na Ranuncul, co oznacza inną odmianę Jaskra;
Triss w każdej części gry miała inny kolor oczu. Zmieniał się również kolor jej włosów;
W trzeciej części gier można (przeszukując opuszczone mieszkanie Triss) znaleźć jej ubranie, które nosiła w drugiej części;
Urodziła się 50 lat po ataku fanatyków na Kaer Morhen;
Była zafascynowana smokami, nawet gdy na własne oczy widziała atak jednego z nich.
Nie przepada za Lambertem, który nazywa ją po nazwisku.