Yennefer

Zobacz także:

Informacje
Opisy z książek i gier

A są rzeczy, których nie sposób zdobyć nawet magią. I są dary, których nie wolno przyjąć, jeśli nie jest się w stanie odwzajemnić ich… Czymś równie cennym. W przeciwnym razie taki dar przecieknie przez palce, stopi się niby okruch lodu, zaciśnięty w dłoni. Zostanie tylko żal, poczucie straty i krzywdy...Yennefer do Geralta^[1]

Yennefer z Vengerbergu, urodzona jako Janka – potężna aedrirńska czarodziejka, ćwierćelfka, członkini Rady i Loży, miłość życia Geralta z Rivii.

Charakterystyka[]

Charakter[]

Yennefer miała wybuchowy temperament oraz cięty język. Chociaż przez wielu uważana za nieprzewidywalną, zarozumiałą oraz wyrachowaną, dla bliskich jej osób potrafiła być ciepła i troskliwa . Cechowała ją odwaga i mądrość. Czarodziejka była bardzo przebiegła i zmyślna, wraz ze sprytem w parze szły niezwykłe uzdolnienia magiczne.

Mimo że Yennefer prowadziła dość swobodne życie towarzyskie i miała wiele romansów, jej jedyną i prawdziwą miłością pozostał Geralt.

Jak większość czarodziejek była bezpłodna, nad czym bardzo ubolewała. Bezskutecznie poszukiwała sposobu, by przywrócić sobie pełnię kobiecości, wydając na to ogromne sumy pieniędzy. Niespełnioną matczyną miłość przelała na Ciri.

Słynie z elegancji, kobiecości i dbałości o jakość. Otworzyła swoje serce na miłość Geralta. Przestrzega wszystkich praw panujących w Toussaint i Beauclair. Okazuje Geraltowi swoją miłość. Ulubionym napojem Yen jest sok jabłkowy. Zrobi wszystko by ochronić osoby, które kocha: Ukochanego - Geralta i Przybraną Córkę Ciri. Przy Geraltcie odnalazła równowagę i spokój. Ważne są dla niej takie wartości jak rodzina, miłość, dom, przyjaźń, szczęście.

Po wielu perypetiach, rozstaniach i walkach, para wreszcie mogła się pobrać i wieść szczęśliwe życie, o którym oboje głęboko i szczerze marzyli.

Podczas gdy królowie przesuwali granice, Yennefer i Geralt wiedli spokojne życie z dala od wielkiej polityki. Dni upływały im na leniwych spacerach, długich rozmowach, śniadania jedli dobrze po południu, oczywiście najczęściej w łóżku.

Yennefer i Geralt przeprowadzają się razem gdzieś daleko. Wycofują się z życia pełnego intryg, polityki oraz niebezpiecznych przygód i postanawiają po prostu przeżyć resztę wspólnego życia spokojnie razem.

Wygląd[]

W przeszłości była garbuską, jej wygląd został jednak magicznie poprawiony przez Tissaię de Vries, po tym, jak Yenna podcięła sobie żyły.

Geralt domyślił się, jak kiedyś wyglądała, dzięki swojemu wyostrzonemu wzrokowi. Zauważył, że jedno ramię znajduje się wyżej od drugiego, dostrzegł również nieco zbyt wąskie usta oraz za długi nos. Nie umniejszało to jednak prezencji czarodziejki. Trójkątną twarz Yennefer okalały kruczoczarne loki ułożone w artystycznym nieładzie, tylko pozornie niewymagające specjalnej pracy nad fryzurą. Wyróżniało ją także złe, ciemnofioletowe spojrzenie, rzadziej przybierające rozmarzony wyraz.

Pomimo swojego wieku (94 lata), zachowała młody wygląd dzięki magii – miała zgrabną sylwetkę i dziewczęce piersi. Poruszała się z niewymuszoną gracją. Na specjalne okazje stosowała glamarye. Chociaż promieniowała elegancją i była na swój sposób atrakcyjna, nie mogła uchodzić za klasycznie urodziwą. Czarodziejka nosi ubrania jedynie w kolorach czarnym i białym, podkreślając tym samym bladą cerę i przenikliwe oczy. Używa pachnidła o woni bzu i agrestu.

Yennefer nosi czarną bluzkę, czarny szal na szyi, krótką czarną spódnicę z czarnymi rajstopami do połowy ud oraz wysokie czarne buty do kolan. W tali przewiązana była szerokim pasem.

Biografia[]

Młodość[]

Yennefer urodziła się jako córka półelfki i człowieka. W młodości była garbuską, ojciec znęcał się nad nią, później opuścił rodzinę jako powód podając skażone przez elfią krew łono matki Yennefer i „płodzenie potworów”.

Została oddana do szkoły czarodziejek, gdzie szkoliła ją Arcymistrzyni Tissaia de Vries. Podjęła się próby samobójczej, od której uratowała ją jej mistrzyni. Po tym wydarzeniu magicznie poprawiono jej wygląd.

Ostatnie życzenie[]

Yennefer przed 1245 rokiem przebywała w redańskim mieście Rinde u ambasadora Beau Berranta. Wiedźmin Geralt z bardem Jaskrem przebywali pod miastem. Poeta wyłowił z rzeki naczynie z Dżinnem, który go poważnie uszkodził. Jedyną osobą zdolną pomóc Jaskrowi była Yennefer. Geralt udał się do niej z prośbą o pomoc. Yennefer w ostateczności się zgodziła. Po długim leczeniu udało się jej uzdrowić Jaskra. Yennefer zależało na uzyskaniu pieczęci geniusza, by wykorzystać ostatnie życzenie, osłabić dżinna i złapać go, aby jej usługiwał. Okazało się, że pieczęć miał Geralt. Mimo tego, że oddał ją Yen, ta rzuciła na niego zaklęcie hipnotyzujące, zmuszając go do zemsty na kilku mieszkańcach Rinde, którzy jej ubliżyli. Geralt mimowolnie wykonał zlecenia, bijąc między innymi rajcę miejskiego Wawrzynoska. W ostateczności Geralt trafił do lochu. W tym samym czasie do miasta wrócił burmistrz Neville, zaczął przesłuchiwanie Geralta. Yennefer przekonana, że to Jaskier ma pieczęć, kazała mu wypowiedzieć ostatnie życzenie (by wszyscy uwierzyli w niewinność Geralta) i wkroczyć w portal do pokoju burmistrza. Po tym Yennefer podjęła próbę złapania dżinna – nie udawało jej się to, ponieważ ostatnie życzenie wciąż nie zostało wypowiedziane. Geralt zorientował się, że to on jest panem dżinna. By uratować Yennefer, Geralt w ostatniej chwili wypowiada ostatnie życzenie, wiążąc się z Yennefer uczuciem miłości w wyniku wypowiedzianych przez siebie słów.

Sezon Burz[]

Geralt w 1245 roku trafił do Kerack, przy czym w powieści pada informacja, że Yennefer opuścił około rok wcześniej, pozostawiając na stole bukiecik kwiatów i list. W mieście Geralt zostaje aresztowany na skutek donosu Lytty Neyd, zwanej Koral i intrygi magów z Rissbergu, a w wydarzeniach tych traci przypadkowo swoje miecze wiedźmińskie. Yennefer potajemnie odkupuje dla niego broń za dużą sumę na aukcji w Domu Braci Borsodych i przekazuje ją Geraltowi przez Tizianę Frevi. Ponadto za pomocą złośliwego zaklęcia mści się na złodzieju mieczy. Pod koniec książki Yennefer rozmawia z Lyttą, dowiaduje się od niej o romansie Geralta z jej asystentką Mozaïk, natomiast Koral próbuje ją oszukać co do własnego związku z Geraltem, twierdząc że to jedynie plotki i nie zrobiłaby czegoś podobnego Yennefer.

Z pogłosek powtarzanych w powieści wynika również, że sama Yennefer po rozstaniu Geraltem miała romansować z jakimś przedsiębiorcą z branży jubilerskiej. Na pewno zaś wiadomo, że lubił ją stary, potężny, obecnie stetryczały mag Ortolan, który nazywał ją "małą Yennefer" i podczas pierwszego związku z Geraltem bronił obojga przed niechęcią środowiska czarodziejów, natomiast nienawidził jej jego faworyt Sorel Degerlund.

Granica możliwości[]

Yennefer uczestniczyła w wyprawie na złotego smoka Villentretenmertha. Po dwóch latach rozłąki z Geraltem spotkali się podczas tychże poszukiwań. Yennefer zawiązała spółkę z rębaczem Boholtem i krasnoludem Yarpenem.

W czasie wędrówki na drużynę spadła lawina kamieni. Geralt i Yennefer spadli, lecz Geraltowi udało się chwycić zerwanego mostu. Gdy zwisali, Yennefer miała okazję posłuchać co myśli o niej reszta. Ostatecznie rycerz Eyck z Denesle rzucił im linę.

Yennefer zaproponowała Geraltowi, że jeśli zabije smoka, wszystko będzie między nimi jak dawniej. Geralt pamiętał, że wcześniej wykluczała taką możliwość i oświadczył, że zabicie smoka wykracza poza jego granice możliwości.

Rębacze z Crinfrid, drużyna Yarpena i Yennefer chcieli zabić smoka. Obezwładnili czarodzieja Dorregaraya, Geralta i Jaskra, ponieważ przeszkadzali. Ze względu na to, że Yennefer zaczęła się rządzić, Rębacze obezwładnili również ją.

W międzyczasie wpadł zbrojny oddział chłopów. Dzięki Geraltowi Yennefer uwolniła nogi. Dokonała wówczas przełomowego dokonania w magii - jako pierwsza i jedyna znana czarodziejka rzuciła zaklęcie nogą^[1]. Niemniej została prawie zabita przez Zerrikanki broniące Villentretenmertha. Smok jednak zabronił tego, ponieważ schowała małe smoczątko, którego bronił.

Okruch lodu[]

Po wyprawie na smoka Yennefer udała się z Geraltem do Aedd Gynvael w Naroku. Podczas podróży wielokrotnie wspominała o czarodzieju Istreddzie, którego znała od lat. W rzeczywistości jechała tam, by ostatecznie rozwiązać sprawy miłosne. Będąc w mieście współżyła z obydwoma mężczyznami. Ostatecznie mężczyźni umówili się na potyczkę. Yennefer, dowiedziawszy się o zdarzeniu, wyjechała z miasta, zostawiając list (w ten sam sposób, jak kilka lat wcześniej Geralt wyjechał z Vengerbergu).

Coś więcej[]

Yennefer pojawiła się w wizji Geralta – po kolejnym rozstaniu spotkali się w magiczną noc Belleteyn, podczas której współżyli ze sobą.

W 1263 roku uczestniczyła w bitwie o Wzgórze Sodden, w której została oślepiona przez nilfgaardzką czarodziejkę Fringillę Vigo. Została wyleczona i zaproponowano jej posadę w Radzie Czarodziejów, którą przyjęła.

Krew elfów[]

Ok. 1267 roku podczas pobytu Jaskra w zamtuzie Mamy Lantieri, Yennefer uratowała Jaskra przed czarodziejem Riencem. Spaliła mu twarz, z którą funkcjonował do końca życia. W międzyczasie trwało szkolenie Ciri w warowni Kaer Morhen. Okazało się, że dziewczyna ma niezidentyfikowane przez wiedźminów silne zdolności magiczne. Sprowadzono czarodziejkę Triss Merigold, lecz po jakimś czasie Cirillę oddano pod opiekę Yennefer.

Yennefer rozpoczęła wstępne magiczne szkolenie dziewczyny w ellanderskiej Świątyni Melitele.

Czas pogardy[]

W 1267 roku Yennefer jechała na bankiet czarodziejów na wyspie Thanedd. Zabrała ze sobą Ciri. Planowała oddać ją do tamtejszej szkoły dla dziewcząt - Aretuzy. Podczas rozmowy z bankierem Molnarem Giancardim postanowiła wysłać Ciri na zwiedzanie miasta Gors Velen. Podczas przechadzki po mieście została uznana przez Tissaię de Vries i Margaritę Laux-Antille za jedną ze zbiegłych ze szkoły dziewczyn. Po podaniu fałszywego nazwiska została sparaliżowana przez byłą lektorkę. Później okazało się, że były to przyjaciółki Yennefer. Zaprosiły ją i dziewczynę do Srebrnej Czapli. O zmierzchu Margarita i Yennefer były nietrzeźwe. Ciri wykorzystała sytuację i wymknęła się z zamiarem dostania się do Hirundum, ponieważ dowiedziała się, że tam przebywał Geralt. Ostatecznie Yennefer i Geralt spotkali się tam. Po burzliwej i pełnej emocji rozmowie para zdecydowała się pójść na bankiet razem.

W nocy z 1 na 2 lipca Filippa Eilhart zorganizowała przewrót, uprzedzając tym samym przewrót Vilgefortza. Yennefer, wbrew późniejszej powszechnej opinii, należała do czarodziejów neutralnych. Spotkała się z Tissaią de Vries, która kazała jej przyprowadzić Ciri w sam środek walk w Garstangu. Wówczas ta przepowiedziała przyszłość o wojnie z Nilfgaardem. Tissaia jednym ruchem dłoni zdjęła wielostopniową barierę tłumiącą magię w pałacu, doszło do rzezi. Francesca Findabair zdążyła uratować Yennefer przed Riencem poprzez kompresję artefaktową.

Chrzest ognia[]

Francesca Findabair po kilku miesiącach po wydarzeniach na Thanedd zdekompresowała Yennefer, ponieważ Filippa Eilhart po upadku Rady i Kapituły Czarodziejów postanowiła stworzyć organizację zrzeszającą czarodziejki. Francesca przybyła z Yennefer do zamku Montecalvo, jednak ta nie chciała należeć do organizacji, ponieważ czarodziejki chciały wykorzystać Ciri do ich własnych planów. Z pomocą Fringilli Vigo (tej samej, która oślepiła ją na Wzgórzu Sodden) uciekła z zamku Eilhart.

Wieża Jaskółki[]

Teleportacja Yennefer z zamku Montecalvo okazało się udana, ponieważ została wyłowiona przez skelligijskich rybaków. Na wyspie Ard Skellig wyczekiwała powrotu jarla Cracha an Craite, od którego chciała pomocy. Ze względu na fakt, że Yennefer była uważana za nilfgaardzką zdrajczynię i wspólniczkę Vilgefortza, była poszukiwana na całej Północy. Yennefer powołała się jednak na Cirillę. Wyruszyła ze Skellige na Głębię Sedny by dostać się do siedziby Vilgefortza. Statek wchłonęła magiczna maszyna, a ona sama, ledwie żywa, dostała się do niewoli czarnoksiężnika. Czarodziej próbował magicznie wyciągnąć z niej miejsce przebywania Ciri, lecz nie udało mu się to - zamiast myśleć o Ciri, Yennefer myślała o Geralcie. Po kilku godzinach tortury zostały zaniechane.

Pani Jeziora[]

Na zamku Stygga Vilgefortz wciąż więził Yennefer. Ciri ostatecznie trafiła na zamek, by uwolnić przybraną matkę. Drużyna Geralta dostała się do cytadeli czarodzieja, by odbić kobiety. Zginęła większość drużyny. Geralt i Yennefer po miesiącach rozłąki spotkali się ponownie, stanęli do walki z Vilgefortzem. Ciało Yennefer zostało prawie skręcone, ale w ostatniej chwili wampir Regis przybył na ratunek, prawdopodobnie przypłacając go życiem^[2].

Po definitywnym zakończeniu szturmu Yennefer, Geralt, i Ciri podróżowali razem po Nilfgaardzie, załatwiając niedokończone sprawy Ciri, mszcząc się niekiedy na wrogach.

Yennefer w czasie podróży zdecydowała się rozwiązać sprawy związane z Lożą czarodziejek. Wraz z Ciri trafiła na zamek Montecalvo, gdzie miały zadecydować o dalszym losie Lwiątka. Cirilla chciała zobaczyć się z Geraltem ostatni raz. Loża niejednogłośnie wyraziła na to zgodę. Geralt wraz z Jaskrem przebywali wówczas w Rivii. W czasie podróżowania do Rivii, gdzie Yennefer, świadoma była trwałego uczucia Triss do Geralta, poinformowała ją, że nigdy nie zazna miłości Geralta, ponieważ zamiast Ciri wybrała stronę Loży. Przed dotarciem Ciri, Yennefer i Triss, która również dołączyła do kobiet, rozpoczął się pogrom, w którym ucierpiał Geralt. Yennefer chciała go uratować, ostatkami sił korzystała z zaklęć uzdrawiających, lecz Geraltowi nie było już w stanie nic pomóc. Yennefer prawdopodobnie o tym wiedziała, ale nie przestawała. W końcu wyczerpała magię i opadła zupełnie z sił. Ciri wykorzystała magię i za pomocą jednorożca Ihuarraquaxa przeniosła ich do innego wymiaru – Wyspy Jabłoni.

Gry[]

Wiedźmin i Wiedźmin 2: Zabójcy Królów[]

W drugiej części gry dowiadujemy się stopniowo, że Yennefer została porwana z Wyspy Jabłoni przez Dziki Gon i, podobnie jak Geralt, ma amnezję. Geralt, w zamian za wolność Yennefer, oddał duszę Królowi Dzikiego Gonu. Potem przez pewien czas podróżowała z Letho i jego towarzyszami po prowincjach Nilfgaardu, gdzie została pojmana wraz z wiedźminami przez nilfgaardzkie tajne służby. Najpewniej pod wpływem uroku wydała plany Loży oraz jej członkinie Emhyrowi. W rozmowie końcowej z Letho lub, jeśli oszczędzimy Shealę de Tancerville, możemy się dowiedzieć, że Yennefer znajduje się w stolicy Nilfgaardu.

Wiedźmin 3: Dziki Gon[]

Przez ponad pół roku od zakończenia historii przedstawionej w Wiedźmin 2: Zabójcy Królów śladem Yennefer podążali Geralt i Vesemir, którzy wyruszyli za Yennefer na Południe. W maju 1275 roku Yennefer wraz z towarzyszącymi jej nilfgaardzkimi żołnierzami odnalazła Geralta i Vesemira we wsi Biały Sad. Stamtąd zabrała Geralta do Wyzimy, gdzie na oboje czekał już cesarz Nilfgaardu - Emhyr var Emreis. Po prywatnej audiencji Geralta u cesarza Yennefer wyjawiła mu, co działo się z nią od ich ostatniego spotkania. Opowiedziała, że od kilku miesięcy współpracowała z Nilffgaardczykami, by znaleźć Cirillę, która niespodziewanie zjawiła się w ich świecie. Wprowadziła Geralta w szczegóły poszukiwań, po czym zniknęła w portalu, by zbadać sprawę magicznego kataklizmu, który miał miejsce na Skellige.

Geralt po przybyciu na Wyspy spotkał dawną miłość podczas uroczystego pogrzebu króla Brana w porcie Kaer Trolde. Poinformował ją o postępach poszukiwań, a następnie udał się z nią na przyjęcie do siedziby jarla Cracha an Craite. Yennefer po zapoznaniu partnera z gośćmi zabrała go skrycie do pracowni Myszowora, by „pożyczyć” od niego Maskę Uroborosa. Potem zależnie od wyboru gracza Geralt mógł teleportować się wraz z Yen do jej sypialni i spędzić tam z nią kilka miłych chwil na wypchanym jednorożcu lub od razu trafić w sam środek przyjęcia.

Po zakończeniu uroczystości Yennefer poinformowała Geralta, żeby stawił się w lesie, gdzie doszło do magicznego kataklizmu. Gdy Biały Wilk dotarł na miejsce był świadkiem kłótni Yennefer z Myszoworem, który oskarżył ją o kradzież maski. Pod wpływem Geralta i dla dobra Ciri druid pogodził się z Yennefer, a następnie cała trójka ruszyła do lasu, by zbadać źródło katastrofy. Dzięki Masce Uroborosa opiekunowie Ciri dowiedzieli się, że w lesie doszło do potyczki między Ciri i jej tajemniczym elfim towarzyszem a wojownikami Dzikiego Gonu. Tragedia, która dotknęła las, była spowodowana potężnym zaklęciem elfiego maga, który chciał unicestwić wrogów i uratować Jaskółkę. Geralt i Yennefer, mając punkt zaczepienia udali się na wyspę Hindarsfjall do tamtejszej wioski Lofoten, gdzie niedawno pojawił się Dziki Gon, mordując prawie wszystkich mieszkańców. Bohaterowie dowiedzieli się, że na krótko przed atakiem zjawiła się tam szarowłosa dziewczyna, o której więcej może wiedzieć Skjall - miejscowy, który wyłowił Ciri z morza. Ten jednak udał się zabić wilkołaka do ogrodu Freyji, by zmazać hańbę ucieczki z wioski podczas ataku. Yennefer udała się tam wraz z Geraltem. Geralt zabił potwora, po czym odnalazł ciało chłopaka. Yennefer mimo zastrzeżeń partnera dokonała na nieboszczyku obrzędu nekromancji. Od trupa bohaterowie dowiedzieli się, że kluczem do odnalezienia Ciri była Uma - tajemniczy, przeklęty człowiek, w którego posiadaniu był Krwawy Baron. Praktyki nekromantyczne przyczyniły się do wyjałowienia ogrodu Freyji, co spowodowało gniew kapłanek. Geralt z Yen szybko opuścili miejsce kultu bogini, przed tym jednak Yen prosiła Geralta o pomoc w załatwieniu czegoś ważnego na Skellige. Zapoczątkowało to zadanie „Ostatnie Życzenie”, które polegało na złapaniu przez bohaterów dżina i sprawieniu by ten unieważnił życzenie Geralta dotyczące Yennefer z opowiadania Ostatnie życznie. Zadanie miało znaczący wpływ na relacje pomiędzy Białym Wilkiem a jego Czarnowłosą Znajomą. Po zakończeniu zadania bądź zignorowaniu go Yennefer udała się do Emhyra var Emreis złożyć raport z poszukiwań, a następnie teleportowała się do Kaer Morhen.

Gdy Geralt wraz z Umą przybył do Wiedźmińskiego Siedliszcza, Yennefer starała się komenderować pracami nad odczynieniem uroku ciążącego na „Najbrzydszym Człowieku”. Po odpowiednich przygotowaniach wraz z wiedźminami przeprowadziła na nim Próbę Traw. Próba o mało co nie zabiła stworzenia, na szczęście klątwa została zdjęta, a Uma odzyskała swoją dawną postać - Avallac'ha. Od Wiedzącego bohaterowie dowiedzieli się o miejscu pobytu Ciri. Geralt natychmiast wyruszył na pomoc podopiecznej, a Yennefer wraz z Vesemirem, Eskelem i Lambertem zabierali się do przygotowywania warowni na atak Dzikiego Gonu. Oczekiwanie było bardzo trudne, a Yennefer niemal cały czas patrzyła na drogę, wypatrując przybycia Geralta i Ciri.

Po przybyciu Ciri i Geralta do Kaer Morhen Yen czule przywitała przybraną córkę, a następnie brała udział w naradzie dotyczącej defensywy twierdzy. Podczas bitwy o Kaer Morhen, Yennefer roztoczyła wokół zamku magiczną barierę, dzięki której wojownicy Gonu nie mogli teleportować się wprost do środka warowni. Tak duży wysiłek kosztował jednak Yennefer mnóstwo energii, wycieńczona Yen w końcu padła, a Dziki Gon już bez żadnych przeszkód mógł używać swojej mocy wewnątrz zamku.

Po opuszczeniu Kaer Morhen Yennefer i Triss próbowały odnaleźć w Novigradzie dawne członkinie Loży - Filippę Eilhart i Margaritę Laux-Antille oraz uzyskać ich pomoc w pokonaniu Eredina. Wkrótce Geralt, Ciri, Avallac'h i czarodziejki wypłynęli na Skellige, by odnaleźć Słoneczny Kamień, uwolnić Fringillę Vigo i wypowiedzieć wojnę Dzikiego Gonowi.

Po zakończeniu przygotowań towarzysze Ciri wypłynęli na Undvik, gdzie czeka już na nich Emhyr var Emreis z nilfgaardzkim garnizonem. Na miejscu Ciri i Avallac'h przyzwali z pomocą Kamienia Słonecznego Naglfar, czarodziejki zaś roztoczyły nad wyspą magiczną tarczę, która miała uniemożliwić Gonowi ucieczkę. Dziki Gon wraz z Eredinem przybył wkrótce na swoim upiornym okręcie do zatoki. Starcie z Czerwonymi Jeźdźcami szybko przerodziło się w walną bitwę, do której dołączyli również pewni nastąpienia Ragh nar Roogu Wyspiarze. W końcu król Gonu padł od miecza Geralta, Geralt jednak został okrążony przez ogary Gonu. Od śmierci uratowała go Yennefer. Po teleportacji na brzeg wyspy Yennefer zauważyła, że Avallach za pomocą Ciri otworzył w Tor Gvalch'ca Wrota między światami, co mogło doprowadzić do drugiej Koniunkcji. Yennefer i Geralt przedzierając się przez istne piekło, dotarlu jednak w końcu pod mury wieży, dostęp do Ciri blokowała jednak magiczna tarcza. Yennefer ostatnimi siłami zrobiła w niej wyrwę, przez którą Geralt mógł przedostać się na drugą stronę.

Yennefer po zakończeniu fabuły mogła osiąść z Geraltem w odległym od wielkiego świata miejscu, gdzie postanowili wieść spokojne i beztroskie życie z dala od polityki, intryg i niebezpiecznych przygód.

Wiedźmin 3: Krew i Wino[]

Przed przyjazdem do Toussaint do Geralta najpierw wyjechała do Aedirn do Vengerbergu by pozamykać swoje sprawy na północy, a potem wysłała mu list przez posłańca o tym, że niejaki profesor Thomas Moreau prowadził badania nad wiedźmińskimi mutacjami, miejsce pochówku było nieznane, a umiejscowienie labolatorium było nieznane, dziennik spoczywał w grobowcu profesora Thomasa Moreau. Wysłała mu mapę Toussaint sprzed wieku. Na końcu napisała, że cokolwiek by robił prosiła go by na siebie uważał. Po zakończeniu głównej fabuły w końcu przyjechała do Geralta do winnicy Corvo Bianco. Opowiedziała Geraltowi o swoich planach na przyszłość i ogólnie o planach związanych z ukochanym.

Dane z pozostałych źródeł[]

W filmie i w serialu w rolę Yennefer wcieliła się Grażyna Wolszczak. W audiobookach głosu użycza jej Anna Dereszowska. W serialu Wiedźmin od Netflixa w rolę czarodziejki wcieliła się Anya Chalotra, natomiast w polskiej wersji językowej głosu użycza jej Justyna Kowalska.

Powiązane zadania[]

Ciekawostki[]

Andrzej Sapkowski przyznał się w książce Świat króla Artura, że protoplastą Yennefer była Vivian.
Wbrew pozorom lubiła Jaskra i nawet parę razy uratowała mu życie, choć „pewne źródła” twierdziły, że nie cierpi go „jak morowej zarazy”.
Bardzo lubiła kochać się na wypchanym jednorożcu, którego miała w domu.
- Nawiązanie do tego pojawia się w Wojnie Krwi: w Aedirn Meve znajduje rozbity wóz z wypchanym jednorożcem. Nie zabiera go jednak ze sobą, bo na nic by się jej nie przydał.
Jako jedyna znana czarodziejka rzuciła zaklęcie nogą^[1]. Wyczyn ten nie został nigdy powtórzony.