Ostatnie życzenie (opowiadanie)

Ten artykuł dotyczy opowiadania. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa..

Ostatnie życzenie – opowiadanie, w którym po raz pierwszy spotykają się Geralt i Yennefer, podczas walki o pieczęć do dzbana z dżinem.

Fabuła[]

Królestwo Redanii,  Rinde i okolice, około roku 1244

Geralt i Jaskier łowią ryby nad rzeką. W ich sieć zaplątał się pewien tajemniczy dzban, w którym – zgodnie z baśnią -  Jaskier spodziewa się znaleźć dżina spełniającego trzy życzenia. Jaskier twierdzi, że jest w niej dżin. Geralt chce aby Jaskier pokazał mu dzban, ale bard nie chciał i zaczęła się szamotanina, w czasie której wypada pieczęć i rzeczywiście wydostaje się dżin. Jaskier wypowiada dwa życzenia: pierwsze, by zginął jego rywal, trubadur Valdo Marx, drugie, żeby mógł się przespać z hrabiną Virginią. Nie zdążył jednak wypowiedzieć trzeciego, gdyż dżin zaczął go dusić. Geralt odpędza ducha (jak sądzi – egzorcyzmem), nie potrafi jednak uratować Jaskra przejawiającego niepokojące objawy zatrucia, więc zabiera go do pobliskiego miasta Rinde. Ponieważ jest jednak późno strażnicy nie chcą go wpuścić. Litują się nad nim dopiero rycerz Vratimir i dwa zasymilowane elfy: Chireadan i Errdil. Zapraszają ich do barbakanu. Nie potrafią jednak wyleczyć trubadura, jako że porażenie jego gardła jest natury magicznej. Jedynym ratunkiem jest czarodziejka Yennefer, która akurat przebywa w mieście. Zaraz o świcie wiedźmin rusza do domu kupca Beau Berranta, gdzie przebywa Yennefer. Czarodziejka jest zła, że ją ktoś nachodzi o tej porze, mimo wszystko godzi się pomóc Geraltowi, ujęta jego determinacją i osobliwym charakterem. Odsyła go najpierw do łaźni, by się wykąpał. Odwiedza go tam i wiedźmin opowiada jej o całym zajściu. W międzyczasie Jaskier zostaje przeniesiony do domu Errdila.

Yennefer w swym pokoju otwiera magiczny portal i przybywa do oberży elfa. Po długim leczeniu udaje jej się uzdrowić Jaskra. Kiedy Geralt wchodzi do pokoju chorego, zauważa, że czarodziejka stworzyła tam magiczny okrąg służący do przywoływania demonów. Jego niepokojące przypuszczenia potwierdzają się – Yennefer ma zamiar przywołać dżina i zmusić go do posłuszeństwa. Potrzebna jej do tego pieczęć dzbana posiadana przez Geralta, ponieważ ten kto posiada pieczęć, ma możliwość władania geniuszem. Chireadan ostrzegał wiedźmina, aby nie ufać czarodziejce, ponieważ cena za jej usługę z pewnością będzie nieobliczalna. Riv oddaje kobiecie pieczęć przyznając uczciwie, że dał się przez zmanipulować. Żąda jedynie, aby to on zapłacił całość ceny i prosi o przeniesienie Jaskra w bezpieczne miejsce, z dala od dżina mającego się tu objawić. Trubadur jednak był jej wciąż potrzebny, ponieważ musiał wyczerpać jeszcze ostatnie życzenie, zanim dżin zostanie zwolniony ze swoich więzów łączących go z tym światem. Rolą Geralta w spłacie zobowiązania wobec czarodziejki było z kolei wyrównanie rachunków z jej wrogami. Nie próbując nakłonić wiedźmina do przystania na jej cenę w tradycyjny sposób, Yennefer zawczasu zastawiła na Geralta pułapkę z czarem paraliżującym. Kiedy czar zaczął wreszcie działać, kobieta następnie rzuciła na niego urok, czyniąc z wiedźmina swojego bezwolnego sługę.  Geralt wykonuje polecenie i bije tych, których nakazała mu Yennefer, czyli właściciela lombardu i jego ucznia, aptekarza Wawrzynoska, a także kilku przypadkowych gwardzistów wezwanych na interwencję. Miało się także dostać kapłanowi Kreppowi, lecz wiedźmin stracił przytomność zanim doszedł do świątyni. Strażnicy wrzucili więc do lochu nieprzytomnego wiedźmina, a także Chireadana, który próbował go bronić przed podziurawieniem sulicami, kiedy sprawca miejskich niepokojów leżał na ziemi. Już po odzyskaniu przytomności, elf wyjaśnia Geraltowi, że lichwiarz, aptekarz oraz kapłan są w radzie miejskiej. Wszyscy trzej aktywnie szkodzili dobremu imieniu Yennefer i nawoływali do wyrzucenia jej z miasta. Chireadan miał nadzieję, że wróci do miasta burmistrz Neville, który jest jego znajomym i wyda sprawiedliwy wyrok, bo jeżeli nie, to wyrok wydadzą rajcy, w tym również Wawrzynosek. To oczywiście oznacza śmierć. W celi odwiedza ich grupa strażników przysłana na polecenie Wawrzynoska. Torturując Geralta, bijący pyta go, czy ma jakieś życzenia. Miał on jedno, a mianowicie żeby znęcający się nad nim klucznik pękł. Ledwo to wypowiedział, a kat rzeczywiście pęka.

Do miasta powraca burmistrz Nevile. Wzywa on do siebie obu skazańców i żąda wyjaśnień. Jest na nich wściekły, ale wspólnie z kapłanem Kreppem ustalają, że za całym tym zamieszaniem rzeczywiście musi stać czarodziejka Yennefer. Krepp przybliżając istotę geniusza Powietrza wyjaśnia również, że za pomocą pieczęci można władać dżinem i zmuszać go do spełnienia życzeń. Yennefer tymczasem zmusza Jaskra, by wypowiedział ostatnie życzenie, by wszyscy uwierzyli, że Geralt jest niewinny. Potem wyrzuca go przez portal do pokoju burmistrza, a trubadur posłuszny rozkazowi, jota w jotę powtarza co mu przekazano. Wierząc, że dżin jest już wolny, czarodziejka łapie ducha w magiczny okrąg zanim ten odleci do przynależnego mu wymiaru. Rozpoczyna się pojedynek woli między Yennefer, a geniuszem powietrza. Ogromny duch szarpie się na uwięzi nad dachem oberży Errdila, niszcząc budynki dookoła siebie. Coś jest nie tak, cały proces zaczyna wyraźnie się przedłużać, dżin wcale nie traci na sile.

Geralt orientuje się, iż w rzeczywistości panem dżina – wbrew temu co wszyscy wcześniej przypuszczali – nie jest Jaskier, ale on sam (stąd pierwotna ucieczka dżina i zaniechanie przez niego zaduszenia Jaskra, a także pęknięcie klucznika w celi). Geralt postanawia powstrzymać Yennefer. Upraszając kapłana Kreppa, aby ten odnowił portal, wiedźmin przenosi się prosto do pokoju z magiczną pułapką. Czarodziejka chce go wyrzucić. Uwzięła się, że schwyta dżina, choćby miało przy tym ucierpieć całe miasto. Tymczasem duch zmienia taktykę i próbuje wyeliminować źródło krępującej go mocy, przenosząc się do pokoju i atakując czarodziejkę. Wiedźmin interweniując, pomaga Yennefer kilka razy uniknąć dostania się w łapy dżina, jednocześnie siłą próbuje ją odwlec od dalszej walki. Rozwścieczona czarodziejka wcale nie ma zamiaru się poddawać i w pewnym momencie znajduje sposób, aby spętać wiedźmina parzącymi więzami. Wreszcie Geralt przyznaje jej się, iż to jego życzenia spełnia dżin. Ostatnie życzenie o nieznanej treści wypowiada dopiero wtedy, kiedy sytuacja z duchem staje się krytyczna. Dżin spełnia życzenie, uwalnia się i ucieka. Niszczy przy tym dom, w którym siedzieli wiedźmin i czarodziejka, lecz na szczęście nic im się nie stało. Kiedy tak leżeli na podłodze wśród gruzów, stosunek Yennefer do Geralta nieoczekiwanie się zmienił. Mimo obolałych ciał, rzucili się na siebie, konsumując rozpalone między nimi uczucie. Miało to związek z ostatnim życzeniem, które wypowiedział Geralt.

Ta strona zawiera treści z Wikipedii będące na licencji Creative Commons.

Zobacz oryginalny artykuł i autorów.