- Informacje
- Opisy z książek i gier
Idr egzystował nie po to, by jeść i podtrzymywać gatunek. Nie po to go stworzono. Żył po to, by zabijać.Opis Idra[1]
Idr – wymarły gatunek insektoidów pochodzenia magicznego.
Charakterystyka[]
Idr był podobny do pasikonika, różnił się jednak tylko tym, że był ogromny. Był barwy szarej, dzięki której dobrze maskował się w swoim naturalnym otoczeniu. Tułowie Idra zbudowane było z pancerza na którym znajdowały się włosowate czułka oraz szczecinki, które umożliwiały wykrywanie drgań w ziemi. Jego odnóża umożliwiały mu pełzanie, jak również i dalekie skoki. Na jego głowie znajdowały się anteny, umożliwiające badania ruchów powietrza. Ciało Idra umożliwiało mu szybkie oraz bezszelestne poruszanie się. Miał dobrze rozwiniętą inteligencję, która umożliwiała mu zaplanowanie ataku na swoją ofiarę.
Idry wiły gniazda w osłoniętych, najczęściej wilgotnych, miejscach. Najprawdopodobniej były w stanie popadać w stan letargu, jak Idr z Sójczego Lasu. Nie były w stanie się rozmnażać. Nie wiadomo czy istniał u nich podział na płcie[1].
Historia[]
Powstanie[]
Nie wiadomo kiedy dokładnie powstały pierwsze osobniki tego gatunku. Zostały one stworzone przez Idarrana z Ulivo, czarodzieja który zajmował się tworzeniem stworzeń magicznych w Rissbergu. To od jego imienia powstała nazwa gatunku. Wiadomo, że istniało co najmniej dziewięć serii, z czego dziewiąta zawierała co najmniej dwanaście egzemplarzy. Przynajmniej dwa osobniki Idrów przetrwały wszystkie próby i eksperymenty.
Idry były insektoidami, stworzonymi aby ograniczyć ludzką populację. Magowie z Rissbergu utrzymywali ich istnienie w tajemnicy przed światem zewnętrznym, w przeciwieństwie do innych swoich projektów np. wigilozaura[1].
Wolność[]
W pewnym momencie Idry zostały wypuszczone na wolność, aby mogły wykonywać swoje zadanie. Zasiedliły lasy i pola kontynentu, gdzie wiły swoje gniazda w osłoniętych punktach. Polowały na ludzi, niektóre osobniki uprawiały ten proceder nawet ponad sto lat. W niektórych miejscach wokół Idrów urosły lokalne legendy[1].
Wymarcie[]
Populacja Idrów była w ciągu wielu lat uszczuplana na różne sposoby, ponieważ stworzenia ginęły z różnych przyczyn. Sprawą Idrów zainteresował się wiedźmin Geralt z Rivii, który po zabiciu jednego z nich pod Ansegis, znalazł na jego grzbiecie oznaczenie z numerem seryjnym.
Podczas spotkania z magami w Rissbergu, wiedźmin pokazał im oznaczenie, żądając ujawnienia liczby Idrów grasujących na świecie, jednocześnie zarzucając im stworzenie tego gatunku. Magowie odmówili, a Ortolan, rozwścieczony tym, że Geralt zabił taki świetny obiekt, zakończył natychmiastowo rozmowę. Wiedźmin jakoś wszedł jednak w posiadanie informacji na temat liczebności Idrów i przez kolejne lata tępił te stworzenia, tropiąc je po całym kontynencie.
Ostatni Idr został zabity przez białowłosego wiedźmina w Sójczym Lesie, podczas jego ataku na młodą Nimue w 1373 roku[N 1][1].
Znane Idry[]
- IDR UL Ex IX 0012 BETA (Idr spod Ansegis)
- IDR UL Ex IX 0008 BETA (Idr z Sójczego Lasu)
Galeria[]
Linki zewnętrzne[]
Zobacz w samodzielnej wersji GWINTA kartę Idr.Uwagi[]
- ↑ Pojawia się wzmianka o białowłosym wiedźminie odpowiedzialnym za zabicie Idra. Nie wiadomo jednak, czy jest to Geralt z Rivii.
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Sezon burz