Przejdź do zawartości

Massimo Polidoro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Massimo Polidoro
Ilustracja
Data urodzenia

10 marca 1969

Zawód, zajęcie

Psycholog
Pisarz
Dziennikarz

Narodowość

włoska

podpis
Strona internetowa

Massimo Polidoro (ur. 10 marca 1969) – włoski psycholog, pisarz, dziennikarz, sceptyk naukowy, prezenter telewizyjny, współzałożyciel i dyrektor generalny Włoskiego Komitetu Badań nad Pseudonauką (CICAP).

Wczesne życie i kariera

[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie w latach 70. XX wieku Polidoro był zafascynowany magią i parapsychologią. W młodości dowiedział się o pracy Jamesa Randiego i CSICOP poprzez serial telewizyjny i książkę Piera Angeli, który badał parapsychologię z krytycznego, sceptycznego punktu widzenia. Polidoro przestudiował publikacje Randiego. Randi, tak jak Harry Houdini, był magikiem i badaczem tajemnic, który stosował naukowe podejście w swoich dochodzeniach[1]

Polidoro korespondował z Randim i Angelą i zaplanowali stworzenie organizacji sceptyków we Włoszech bazującej na pracy amerykańskiego CSICOP-u. Został zaproszony na spotkanie z Angelą i Randim i potem ponownie na spotkanie w Rzymie jako gość Angeli w 1988 roku[1][2].

Po wspólnym spędzeniu trzech dni w Rzymie z Polidoro, zarówno Angela jak i Randi zgodzili się, że Polidoro miał talent i pasję by stać się uczniem Randiego. Podczas kolacji w domu Angeli spytali Polidoro, czy byłby tym zainteresowany, a on chętnie się zgodził. Polidoro następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych i stał się jedynym uczniem Randiego w sztuce badań paranormalnych i testów parapsychologicznych[1].

Po kilku latach, w czasie których pomagał Randiemu w jego śledztwach, badaniach, pracach i wykładach, Polidoro powrócił do Włoch w 1990, gdzie założył CICAP. Studiował psychologię i ukończył studia na Uniwersytecie Padewskim. Jego praca magisterska dotyczyła psychologii zeznań naocznych świadków niezwykłych zdarzeń[3]

CICAP i CSI

[edytuj | edytuj kod]
Massimo Polidoro bierze udział w panelu „śledczym” na CSICon 2011 w Nowym Orleanie

Polidoro jest dyrektorem wykonawczym CICAP-u[4] i redaktorem czasopisma tej organizacji Scienza & Paranormale od debiutu w 1993 do 2006[5]. W 1996 został europejskim reprezentantem organizacji JREF[6]. W 2001 został członkiem European Council of Skeptical Organisations (ECSO) i był nominowany jako członek badawczy organizacji CSICOP[7]. Jego kolumna Notes on a Strange World (Zapiski o dziwnym świecie) zastąpiła kolumnę Martina Gardnera w magazynie Skeptical Inquirer[8].

Polidoro kontynuuje śledztwa i badania rzekomych jasnowidzów, astrologów, radiestetów, medium, proroków, uzdrowicieli, telepatów itd[9]. Niektóre z tych badań są wymienione dokładniej w książkach Polidora, m.in. Final Séance i Secrets of the Psychics[8].

W 2004 zamiłowanie Polidora do magii spowodowało, że założył czasopismo Magia, poświęcone badaniu historii, nauki i psychologii czarów[10]

W roku 2005 został pierwszym Włochem nauczającym na kursie Metoda naukowa, pseudonaka i psychologia anomaliów na Università degli Studi di Milano-Bicocca w Mediolanie[11].

Programy telewizyjne

[edytuj | edytuj kod]

Polidoro jest gospodarzem, gościem specjalnym, autorem lub konsultantem wielu programów telewizyjnych, zarówno we Włoszech, jak i za granicą. Jego najnowszy międzynarodowy serial Legend Detectives, poświęcony badaniu słynnych europejskich legend, takich jak Drakula, Robin Hood, Flecista z Hameln, Rennes-Le-Château, krew Świętego Januarego[12] i człowiek w żelaznej masce był nadawany na kanale Discovery[13].

W 2006 roku rozpoczął podcast we Włoszech I Misteri di Massimo Polidoro (Tajemnice Massima Polidora) o badaniach nad tajemnicami zarówno przez samego siebie jak też przez innych współpracowników podcastu. Podcast był emitowany jako audycja radiowa przez 3 lata w szwajcarskiej włoskojęzycznej stacji radiowej. Podcast został zawieszony[14].

W 2014 roku Polidoro rozpoczął nowy podcast po włosku pt. L'esploratore dell'insolito (Odkrywca niezwykłego), który zajmuje się dziwnymi i nietypowymi historycznymi zagadkami, niewyjaśnionymi zbrodniami, metodami rozwiązywania i badania tajemnic[14].

Pisarstwo

[edytuj | edytuj kod]
Polidoro podpisuje książkę na TAM 2013

Jako dziennikarz, Polidoro jest współpracownikiem włoskiego miesięcznika Focus. Jest też autorem ponad 40 książek po włosku (niektóre z nich zostały przetłumaczone), obejmujących wiele zagadnień związanych z tajemnicami, zjawiskami paranormalnymi i zagadkami historycznymi. Tematyka jest różnoraka, m.in. krytyczna historia spirytyzmu, po słownik parapsychologii, wrak Titanica, biografia Houdiniego, słynne nierozwiązane zbrodnie z przeszłości i legendy związane ze śmiercią sławnych ludzi. W 2006 roku opublikował swoją pierwszą powieść pt. Il profeta del Reich (Prorok Rzeszy), thriller swobodnie zainspirowany życiem magika Erika Jana Hanussena[15][16].

Latem 2007 roku włoska gazeta La Repubblica, jeden z największych dzienników we Włoszech, przedrukowała sześć książek Polidora w serii sprzedawanej w kioskach razem z wieloma wydaniami lokalnymi gazety.

Książka Final Séance (Ostatni seans) (2001) poświęcona jest nietypowej znajomości Houdiniego z sir Arthurem Conan Doyle’em – od początkowej przyjaźni, po kłótnie wynikające z przeciwnych opinii o spirytualizmie[17][18].

Tajemnice medium (2003) to zbiór badań zjawisk paranormalnych, w tym medium, poltergeistów, cudów i innych dziwnych zjawisk[19].

Obie książki zostały przetłumaczone na kilka języków[8].

W 2015 roku została wydana książka Massimo Polidoro z gatunku kryminał, thiller, sensacja pt. "Il passato è una bestia feroce" przez wydawnictwo Edizioni Piemme[20].

James Randi i Massimo Polidoro na CSICon 2016

Inspiracje

[edytuj | edytuj kod]

Doświadczenia Polidora w badaniu tajemnic, legend i innych zjawisk paranormalnych były inspiracją do stworzenia głównej postaci w powieści Giacoma Gardiumiego L’eredità di Bric (Dziedzictwo Brica). Polidoro był także inspiracją postaci Marka Pollarda w komiksie Wielki Houdini stworzonym przez Alfredo Castelliego[21].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c SFR 260 – Anomalistic Psychology with Massimo Polidoro. (ang.).
  2. Polidoro, Massimo. Secrets of the Psychics. Prometheus Books. 2003
  3. Polidoro, Massimo. L’illusione del paranormale. L’inattendibilità del testimone oculare non-competente nella ricerca parapsicologica. Praca magisterska zaprezentowana na Uniwersytecie Padewskim w 1996.
  4. Interview with Massimo Polidoro (47:20). SGU Productions. (ang.).
  5. Scienza & Paranormale. (wł.).
  6. Randi, James. "Polidoro Hitched". Swift, 2002-09-13
  7. Kendrick Frazier: CSICOP Elects Six New Fellows.(Committee for the Scientific Investigation of Claims of the Paranormal). Skeptical Inquirer. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-03)]. (ang.).
  8. a b c Bio Notes. (ang.).
  9. Matt Nisbet: Introducing Italy's Version of Harry Houdini. Committee for Skeptical Inquiry, 31 sierpnia, 2000. (ang.).
  10. Polidoro, Massimo. "Una rivista per chi ama la magia". Magia, n. 1, vol. 1, 2004
  11. Leonardi, Fabrizio. "Intervista a Massimo Polidoro". PsicoLab.net, 2007-01-19
  12. No blood, sweat or tears. (ang.).
  13. Kenning, David. "Legend Detectives". Evening Standard, 2005-11-25
  14. a b Riparte il mio Podcast! Si intitola "L’esploratore dell’insolito". (wł.).
  15. Libri pubblicati. (wł.).
  16. Biografia. (wł.).
  17. Reviews: Final Séance. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-21)]. (ang.).
  18. William Harwood: Final Séance: The Strange Friendship Between Houdini and Conan Doyle. (ang.).
  19. Secrets of the Psychics: Investigating Paranormal Claims. (ang.).
  20. Il passato è una bestia feroce | Massimo Polidoro [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2022-04-07] (pol.).
  21. Il Massimo del mistero. [dostęp 2017-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-10)]. (wł.).