Przejdź do zawartości

Hunwejbini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hunwejbini
ilustracja
Nazwa chińska
Pismo uproszczone

红卫兵

Pismo tradycyjne

紅衛兵

Hanyu pinyin

Hóng Wèibīng

Wade-Giles

Hung Wei-ping

Hunwejbini albo Czerwona Gwardiakomunistyczna organizacja młodzieżowa działająca w Chinach podczas rewolucji kulturalnej, w latach 1966–1968. Podobnych organizacji powstawało wówczas wiele, ale Czerwona Gwardia była najbardziej wpływowa. Dziś określenie hunwejbin jest używane na określenie członków wszystkich z nich.

Według oficjalnej propagandy hunwejbini mieli zajmować się prowadzeniem rewolucji, a w rzeczywistości wykorzystywani byli do wewnątrzpartyjnych rozgrywek między liderami chińskiej partii komunistycznej. Czerwona Gwardia pozostawała pod rozkazami przewodniczącego partii Mao Zedonga. Popełniała liczne okrucieństwa, torturując, przetrzymując, poniżając, a niekiedy zabijając ludzi uznanych za „wrogów ludu”, do których zaliczano przede wszystkim nieliczną chińską inteligencję.

Jedną z ofiar ich działań był syn Deng Xiaopinga Deng Pufang, który we wrześniu 1968 roku został wyrzucony z okna na czwartym piętrze Uniwersytetu Pekińskiego i do końca życia został sparaliżowany od pasa w dół[1].

W drugim okresie rewolucji, kiedy hunwejbini zaczęli wymykać się spod kontroli, Mao wprowadził do uczelni, urzędów i zakładów pracy wojsko. Najbardziej krewkich liderów hunwejbinów stracono, a dziesiątki tysięcy członków zesłano na wieś, żeby „uczyli się pracy od chłopów”.

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Polskie słowo hunwejbin odbiega od chińskiego, bo zostało zapożyczone przez rosyjską transkrypcję Palladiusza, w której nazwę Czerwonej Gwardii zapisuje się jako Хунвэйбин (m.in. n tylnojęzykowe jest zapisywane jako н, a nie jako ng). W okresie rewolucji kulturalnej polska prasa korzystała bowiem głównie ze źródeł rosyjskich. Z języka rosyjskiego do polskiego przeniknął też podział na liczbę mnogą (oznaczającą Czerwoną Gwardię – Hunwejbini) i pojedynczą (oznaczającą czerwonogwardzistę – hunwejbina).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Benedicte Ingstad, Susan Reynolds Whyte, Disability in local and global worlds, Berkeley: University of California Press, 2007, ISBN 978-0-520-24616-4, OCLC 85162085 [dostęp 2020-09-08].