Przejdź do zawartości

Ferrante Gonzaga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ferrante Gonzaga
Ilustracja
ilustracja herbu
hrabia Guastalli
Okres

od 1539
do 1557

Poprzednik

brak

Następca

Cesare I Gonzaga

Dane biograficzne
Data urodzenia

28 stycznia 1507

Data śmierci

15 listopada 1557

Ojciec

Franciszek II Gonzaga

Matka

Izabela d'Este

Żona

Isabella di Capua

Dzieci

Cesare, Francesco, Gian Vincenzo

Ferrante Gonzaga (ur. 28 stycznia 1507 w Mantui, zm. 15 listopada 1557 w Brukseli[1]) – włoski kondotier, hrabia Guastalli i wicekról Mediolanu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Franciszka II Gonzagi i Izabeli d'Este[2]. W młodości został przeznaczony do kariery wojskowej – walczył m.in. w Hiszpanii, a następnie został wcielony do armii cesarskiej Karola V[2]. W 1539 roku zakupił hrabstwo w Guastalli[3]. Z rekomendacji cesarza, Ferrante został w 1546 wicekrólem Mediolanu[3]. Stało się to wbrew Pawłowi III, który oczekiwał, że na to stanowisko zajmie jego wnuk, a zarazem zięć Karola V, Ottavio Farnese[4]. Papież był temu, tym bardziej przeciwny, że Gonzagowie byli wrogami rodu Farnese[4]. W tym samym roku zrodził się ostry konflikt pomiędzy Gonzagą a synem papieża, Pierluigim Farnese[5]. Wynikał on nie tylko z wrogości pomiędzy rodami, ale także z niebezpiecznego i autokratycznego stylu rządzenia władcy, sąsiadującej z Mediolanem, Parmy[5]. Gonzaga usiłował namówić cesarza, na wydanie zgody na siłowe usunięcie papieskiego syna, którą otrzymał jednak dopiero 31 maja 1547[5]. Władca Mediolanu zorganizował spisek i 10 września doprowadził do zamordowania Pierluigiego[5].

Dwa lata później, w celu zawiązania korzystnych sojuszy, Paweł III chciał oddać Parmę Karolowi V, odzyskując Piacenzę na rzecz Państwa Kościelnego[6]. Panujący w Parmie, Ottavio Farnese nie chciał na to przystać, więc sprzymierzył się z Ferrante Gonzagą i bezskutecznie usiłował odbić księstwo siłą[6]. Krótko po elekcji nowego papieża, wybuchł otwarty konflikt pomiędzy Ottaviem a Juliuszem III[7]. Doprowadziło to także do wojny pomiędzy Walezjuszami i Habsburgami[8]. Ferrante Gonzaga stanął wówczas na czele wojsk cesarskich, które wraz z wojskami papieskimi przeciwstawiły się Francji[7]. Konflikt ostatecznie zakończył się porażką połączonych armii Juliusza III i Karola V, a papież musiał podpisać niekorzystny pokój (1552)[8]. W 1554 roku Gonzaga został odwołany ze stanowiska wicekróla Mediolanu[3]. Trzy lata później uczestniczył w bitwie pod Saint-Quentin, podczas której spadł z konia i w konsekwencji zmarł[1].

W 1534 ożenił się z Isabellą di Capua i miał z nią co najmniej troje dzieci: Cesarego i dwóch kardynałów Francesca i Giana Vincenzo[1]. Po śmierci Ferrante, władzę w Guastalli przejął jego najstarszy syn Cesare Gonzaga[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Ferrante. Storia di Mantova. [dostęp 2013-07-04]. (wł.).
  2. a b Ferdinand Gregorovius: History of the City of Rome in the Middle Ages. T. VIII. Londyn: George Bell & Sons, 1902, s. 540. (ang.).
  3. a b c Ferrante I Gonzaga conte di Guastalla. l'Enciclopedia Italiana. [dostęp 2013-07-03]. (wł.).
  4. a b Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XII. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1912, s. 320-321.
  5. a b c d Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XII. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1912, s. 369-372.
  6. a b Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XII. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1912, s. 449-450.
  7. a b Ludwig von Pastor: The history of the popes, from the close of the middle ages. T. XIII. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1924, s. 130-132.
  8. a b John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 367. ISBN 83-06-02633-0.