Naar inhoud springen

Hermitage (Sint-Petersburg)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hermitage
Hermitage
Locatie Sint-Petersburg, Rusland
Opgericht 1764
Personen
Directeur Michail Piotrovski
Aantal bezoekers 2.879.686 (2011)[1]
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur
Het Winterpaleis, een onderdeel van de Hermitage

De Hermitage (Russisch: Государственный Эрмитаж, Gosoedarstvennyj Ermitazj) in Sint-Petersburg is een van de grootste en omvangrijkste kunst- en cultuurhistorische musea in de wereld. De totale collectie omvat een verzameling uit de Oudheid (onder andere Egypte), de Middeleeuwen en de latere kunst en cultuur, zowel van het westen als het oosten. Ook archeologische vondsten en kunst uit Azië en de Russische cultuur van de 8e eeuw tot de 19e eeuw zijn goed vertegenwoordigd. Zij omvat meer dan 3 miljoen objecten, verzameld in iets meer dan 2,5 eeuw. Men zegt dat daarvan slechts 5% aan het publiek getoond kan worden.

Het museum is ontstaan in 1764 uit de verzameling van Catharina de Grote, die ruim 300 schilderijen ontving van Johann Ernst Gotzkowsky, omdat hij niet aan zijn verplichtingen kon voldoen. Daarnaast liet zij duizenden schilderijen bij veilingen en uit collecties in West-Europa kopen. Hiermee breidde zij de collectie aanzienlijk uit, die tsaar Peter de Grote was begonnen. De verschillende opvolgers van Catharina de Grote vergrootten de verzameling verder met vele aankopen. Het museum werd onder tsaar Nicolaas I in 1852 voor het publiek opengesteld.

De tsarina liet in 1745 meerdere katten in het paleis toe, zodat deze op ongedierte konden gaan jagen. Anno 2020 leven er ongeveer 70 katten in het complex om de collectie tegen vraat te beschermen. Deze katten worden verzorgd door drie vaste medewerkers.

Eerste Wereldoorlog

[bewerken | brontekst bewerken]

De collectie werd gedurende de Eerste Wereldoorlog, voor de zekerheid, gestald in Moskou. Het gebouw deed dienst als hospitaal. Eerst in 1921 kreeg de collectie weer haar plek in de Hermitage terug.

Communistische revolutie

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de Revolutie van 1917 werd de tsaar afgezet en werden alle paleizen, inclusief kunstwerken, genationaliseerd en werden Hermitage en Winterpaleis tot museum verklaard. Gedurende de jaren daarna, tot 1930, werden eveneens talloze privécollecties in geheel Rusland toegevoegd of tot museum verklaard.

Aangezien Moskou weer de hoofdstad moest zijn, werden in 1927, na uitgebreide onderhandelingen, rond 500 objecten van de Hermitage naar Moskou verscheept. Hieronder waren werken van Rembrandt, Rubens, Van Dyck, Nicolas Poussin en Paolo Veronese. In de vroege jaren 30 gebeurde hetzelfde met nog eens 70 schilderijen.

Intussen verkocht een communistische organisatie, Antiquariat, in het geheim, tussen 1929 en 1932, Rembrandts Pallas Athene, Portret van Titus en Portret van een oude man aan de Armeense miljonair Calouste Gulbenkian in Portugal, en Een Poolse edelman, Meisje met een bezem en Portret van een vrouw met een corsage aan de Amerikaanse minister van financiën, miljonair en kunstverzamelaar Andrew Mellon, en ten slotte Petrus verloochening van Christus aan het Rijksmuseum - in totaal 7 schilderijen van Rembrandt. Ook de "Annunciatie" van Jan van Eyck werd aan Mellon verkocht en kwam zo in de collectie van de National Gallery of Art in Washington terecht. Het is het enige authentieke werk van Jan van Eyck dat zich in de Verenigde Staten bevindt. Alles bij elkaar verloor de Hermitage in die periode 50 werken van topschilders.

Tweede Wereldoorlog

[bewerken | brontekst bewerken]

Het museum overleefde het Beleg van Leningrad in de periode 1941-1944 (zij het met enige schade aan het gebouw), ondanks Hitlers opdracht om de gehele stad te vernietigen. De topstukken van de collectie werden toen tijdelijk ondergebracht in een gebied achter de Oeral. In november 1945 werd de Hermitage opnieuw voor het publiek toegankelijk. Evenwel duurde het herstel van door artillerievuur en luchtbommen getroffen gebouwen nog enige jaren.

Verzamelaarscollecties

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1948 ontving de Hermitage 316 schilderijen vanuit het kort voor de oorlog gesloten Staatsmuseum voor Nieuwe Kunst (nu Poesjkinmuseum) in Moskou. Deze schilderijen uit eind 19e, begin 20e eeuw van schilders zoals Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Paul Cézanne, Henri Matisse en Pablo Picasso waren afkomstig van de Moskouse industriëlen en kunstverzamelaars Sergej Sjtsjoekin en Ivan Morozov.

Koepel in de Hermitage
Mensjikovpaleis, dependance van de Hermitage
Portret van Nikolay Borisovich Yusupov door Vincenzo Petrocelli, 1851

Hoofdvestiging

[bewerken | brontekst bewerken]

De Hermitage is gehuisvest in een aantal architectonisch interessante gebouwen:

De collectie van de Hermitage bestaat uit meerdere afdelingen, waaronder:

Rembrandtschilderijen in de Hermitage

[bewerken | brontekst bewerken]

Het museum bezit met 20 exemplaren een van Europa's grootste en belangrijkste schilderijencollecties van Rembrandt (Rijksmuseum: 22). Een van de bekendste is het naakt Danaë. In 1985 ging een verwarde bezoeker het schilderij te lijf met zwavelzuur. De Hermitage beschikt over meer dan 100 schilderijen die op naam staan van een leerling.

De Hermitage is dagelijks geopend, behalve op maandag, van 10:30 u tot 18:00 u; woensdag tot 21:00 u. Het museum sluit in vakanties en feestdagen om 17:00 u. Het museum heeft diverse diensten, onder andere een restaurant, een café, informatiebalies, winkels, een theater en een educatief centrum.

Gedragsregels voor het bezoek

[bewerken | brontekst bewerken]
Gedragsregels Hermitage

In de Hermitage hing een bord met gedragsregels. Onder de kop:

REGELS DIE DIENEN TE WORDEN NAGELEEFD BIJ BINNENKOMST VAN DE HERMITAGE

stonden de volgende gedragsregels:

  1. Bij binnenkomst titel en rang afzetten, zowel als de hoed en de degen.
  2. Aanspraken gebaseerd op geboorteprivilege, arrogantie of andere soortgelijke sentimenten moeten ook bij de deur worden achtergelaten.
  3. Wees vrolijk: echter, breek niets en bederf de pret niet.
  4. Zit, sta, loop, doe waar u zin in hebt, zonder rekening te houden met anderen.
  5. Praat niet te hard en niet te vaak, zodat u anderen niet tot last zult zijn.
  6. Kibbel zonder boosheid en zonder vuur.
  7. Vermijd zuchten en geeuwen, zodat u geen ennui uitstraalt of een ander verveling veroorzaakt.
  8. Onschuldige spelletjes, voorgesteld door leden van het gezelschap moeten door de anderen worden aanvaard.
  9. Eet langzaam en met smaak; drink met mate, zodat een ieder recht loopt bij vertrek.
  10. Laat alle geschillen bij de deur; wat het ene oor ingaat, moet het andere uitgaan vóórdat u de drempel van de Hermitage passeert.

Op het overtreden stonden ook sancties:

Als een lid bovengenoemde regels schendt moet hij voor elke fout waarvan twee personen getuige zijn een glas water drinken (dames niet uitgezonderd), bovendien moet hij een pagina van de Telemachide (een gedicht van Tretjakov) voordragen.
Degene die gedurende één avond drie van deze artikelen schendt, moet zes regels van de Telemachide uit zijn hoofd leren.

En zelfs uitsluiting:

Hij die het tiende artikel overtreedt, mag nimmer meer de Hermitage betreden.
[bewerken | brontekst bewerken]
  • (en) Officiële website
  • (nl) Vrijwilligers website
De Hermitage gezien vanaf de overkant van de Neva. Van links naar rechts: Hermitagetheater, Oude Hermitage, Kleine Hermitage en het Winterpaleis.
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Hermitage Museum op Wikimedia Commons.